Τα «ίσως» πονάνε περισσότερο
«Όχι»∙ μια λέξη τόσο μικρή, που τόσο συχνά την ακούμε. Κάποιοι τη λέμε πιο εύκολα, κάποιοι πιο δύσκολα , κάποιες φορές την εννοούμε, άλλες πάλι απλά τη λέμε γιατί πρέπει…
Δεν παίρνουμε πάντα ό,τι θέλουμε, αλλά ό,τι χρειαζόμαστε
Ξημέρωσε και για άλλη μια φορά δεν έχεις ακόμη κοιμηθεί. Σκεφτόσουν όλα αυτά που σου είπε, αυτά που έκανε, εκείνο το βλέμμα. Ανάβεις κι άλλο τσιγάρο, πίνεις το κρασί σου…
Τα «αν» είναι ο χειρότερος συνοδοιπόρος
Όλο μιλάμε για απωθημένα, για ζωές που δε ζήσαμε, για «αν» που δεν πραγματώθηκαν ποτέ. Ξεχνάμε όμως κάτι, το πιο βασικό. Όλη η ζωή μας είναι γεμάτη επιλογές που κάνουμε…
Ό,τι δε λύνεται πρέπει να κόβεται!
Και να σου, βρισκόμαστε μπροστά στο αδιέξοδο, μια αέναη κατάσταση στην οποία λύση δεν υπάρχει. Αγάπη, δύσκολο πράγμα. Ναι, όταν υπάρχει αυτή μπορούμε να ανεχτούμε τα πάντα, μπορούμε να δεχτούμε…
Δεν υπάρχει «σχεδόν σχέση»
Η ουσία στον έρωτα είναι μία. Ή είσαι με τον άνθρωπο σου ή όχι. Τίποτα ενδιάμεσο δεν υπάρχει. Κι αν υπάρχει, κουράζει. Όλα αυτά τα «μέτρια» είναι απλά ετικέτες που υπάρχουν για να μας δυσκολεύουν τη ζωή και να μας δημιουργούν ψυχολογικά προβλήματα κι εμμονές. Ναι, εμμονές. Γιατί τι νόημα έχει το λίγο ενός ανθρώπου, τι νόημα έχουν οι επαναλαμβανόμενες συναντήσεις κι άσκοπες συζητήσεις με κάποιον, ενώ δεν είστε μαζί; Επαναλαμβάνω δεν είστε μαζί, αν ήσασταν, θα το ήξερες, πιστεύω.
Τι θέλεις από μένα;
Ένα βράδυ θέλω μόνο μαζί σου. Δε χρειάζομαι κάτι άλλο για να ηρεμήσω. Ένα βράδυ. Για να πούμε όσα δεν τολμήσαμε ποτέ να πούμε. Και το θάρρος αυτό που δε βρίσκουμε, δεν έχει να κάνει με ανασφάλειες και δειλία, απλά με την αλήθεια ότι πολύ απλά όλο αυτό δε γίνεται να προχωρήσει και δεν έχει και κανένα νόημα.
Δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα γιατί έτσι θα θέλαμε να είναι
Η ζωή είναι ένας καθρέφτης. Ένας καθρέφτης αυτών που σκεφτόμαστε, που πιστεύουμε, που νιώθουμε. Όπως την αντιμετωπίζουμε, έτσι μας αντιμετωπίζει κι αυτή. Της χαμογελάμε; Μας χαμογελάει. Την παρατάμε; Μας παρατάει. Πάντα θα αντανακλά τις σκέψεις και τα πιστεύω μας, πάντα θα μας δείχνει το δρόμο που στην ουσία εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε.