Σε πιάνει και εσένα μια ακατανίκητη ορμή να τα βροντήξεις όλα και να ξεκινήσεις από το μηδέν; Δεν είσαι μόνος/η και υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να σου συμβαίνει αυτό και πολλοί τρόποι να το αντιμετωπίσεις.
Αρχικά είναι πολύ πιθανόν να έχεις απογοητευτεί επανειλλημένες φορές από κάτι στη ζωή σου, όπως για παράδειγμα από την δυσκολία στην εύρεση μιας δουλειάς ή μιας σχέσης που να σε γεμίζει. Αυτό σε κάνει αναπόφευκτα να θέλεις να μηδενίσεις τα κοντέρ και να κλωτσήσεις ό,τι έχεις χτίσει μέχρι τώρα, γιατί πολύ απλά θεωρείς ότι δε λειτουργεί. Πολύ πιθανό να κατηγορείς τον εαυτό σου για τους στόχους ή το χαρακτήρα που έχεις, να σου υπενθυμίζεις καθημερινά τα λάθη σου ή να ζεις με το άγχος του μέλλοντος και να ζεις μίζερα και με πολύ φόβο. Μπορεί να συμβαίνουν και όλα αυτά μαζί.
Μια άλλη πιθανότητα είναι να βάζεις πολλές άμυνες. Όταν πληγωνόμαστε, συνήθως αυτόματα υψώνουμε τοίχους, για να αποφύγουμε την οποιαδήποτε πιθανή “εισβολή” μπορεί να επηρεάσει άσχημα την ψυχολογία μας.
Έπειτα έχεις τόσα συναισθήματα που δεν μπορείς να διαχειριστείς, γιατί πολύ απλά δεν ξέρεις τι να πρωτοακούσεις. Το ένστικτο σου; Τη λογική σου; Αυτό που σου λέει η καρδούλα σου; Να κάνεις επιτέλους αυτό το πρόγραμμα που χρειάζεσαι ή πάλι δε θα το τηρήσεις; Να ορίσεις συγκεκριμένα κριτήρια για τον/την σύντροφο που ψάχνεις, ή να αναζητάς τυφλά τον έρωτα; Οι υπέρμαχοι του αυθορμητισμού και της ζωής χωρίς πλάνο και σκέψη, θα σου πουν να προχωρήσεις όπως νιώθεις και όπου βγει. Οι υπέρμαχοι της λογικής θα επιμείνουν στην αναλυτική σκέψη και την αξιολόγηση μιας κατάστασης, για να οδηγηθείς στις καλύτερες δυνατές αποφάσεις.
Τι κάνει όμως μια απόφαση σωστή και τι την κάνει λάθος; Όποιος αποφαίνεται ότι ξέρει ποιες προσωπικές επιλογές είναι καθολικά σωστές ή λάθος, δεν είναι και πολύ δημοκράτης. Μπορεί κάτι που φαίνεται σε μένα σωστό, για σένα να είναι λάθος και το ανάποδο. Κανείς δε μπορεί να σου πει τι να επιλέξεις να κάνεις στη ζωή σου, γιατί πολύ απλά κανένας δεν είναι εσύ.
Μια απόφαση που παίρνουμε έχει σχεδόν πάντα αποτελέσματα που κατά πάσα πιθανότητα δεν είχαμε προβλέψει. Μπορεί να αποδειχτούν θετικά ή αρνητικά για εμάς, αλλά οι συνέπειες των πράξεων μας, δεν πρέπει να είναι το μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης της λήψης αποφάσεων. Δεν θα κάνω σ’αυτό το άρθρο ανάλυση για το τι είναι σωστή και τι λάθος λήψη αποφάσεων, γιατί είναι κάτι τόσο πολυδιάστατο και περίπλοκο, που δε χωράει σε λίγες γραμμές μίας παραγράφου.
Γιατί να θελουμε όμως να ακυρώσουμε τα πάντα και ό,τι έχουμε κάνει, όταν δεν παίρνουμε στο τέλος αυτό που είχαμε φανταστεί πώς θα πάρουμε από μία οποιασδήποτε μορφής σχέση ή από την επαγγελματική μας πορεία; Συνήθως συνθέτουμε το πρόβλημα από μεμονωμένα περιστατικά που προκαλέσαμε εμείς ή οι άλλοι. Δεν συνειδητοποιούμε ότι κάθε συμπεριφορά μας την επιλέγουμε οι ίδιοι είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα. Όλοι έχουμε κάποιες συγκεκριμένες αξίες και το δικό μας τρόπο σκέψης, που φαίνεται στις επιλογές μας στη ζωή, στις αποφάσεις μας και στην επικοινωνία μας με τους άλλους ανθρώπους.
Οι εξωτερικοί παράγοντες που μας πλήγωσαν και θέλουμε να κάνουμε τα πάντα για να τους αποφύγουμε δε μας φταίνε τελικά σε τίποτα. Μπορεί να φταίει ο συνδυασμός χαρακτήρων, ή οι απαιτήσεις που είχαμε ή είχαν από εμάς, αλλά δεν είναι λύση να είμαστε με ένα “δριμύ κατηγορώ” στο στόμα. Ούτε μας βοηθάει το να ακυρώνουμε τα πάντα στην πρώτη δυσκολία. Αντί να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο, ας μιλάμε ειλικρινά και να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Πρώτο βήμα για να νιώσουμε καλύτερα με τις επιλογές μας και τις αποφάσεις μας είναι λοιπόν η αποδοχή και η κατανόηση, όπως και να ήρθαν τα πράγματα στο παρόν μας. Δε χρειάζονται ριζικές αλλαγές από τη μία στιγμή στην άλλη, ή η ακύρωση του παρελθόντος μας. Χρόνο χρειαζόμαστε και αποφασιστικότητα να προσπαθήσουμε να λύσουμε το πρόβλημα, ή να πάμε παρακάτω με όπλο μας όλα όσα μάθαμε μέχρι τώρα, και ας κάναμε και λάθη. Είναι δύσκολο, αλλά και η μεγαλύτερη επιβράβευση το να μπορείς να αντιληφθείς το που ήσουν, το που έφτασες και το που μπορείς να πας. Όχι, δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα, αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε και ας αποτύχουμε.
Ίσως είναι η στιγμή να μάθουμε πως η αποτυχία δεν είναι κάτι που πρέπει να μας γεμίζει αρνητικά συναισθήματα, αλλά είναι η αφορμή για αναστοχασμό και ανασύνταξη των δυνάμεων μας για να πάμε παρακάτω. Μπορούμε πολύ εύκολα να μετατρέψουμε την αποτυχία σε δικό μας πλεονέκτημα, αρκεί να την κάνουμε μάθημα, που θα μας συντροφεύει στις επόμενες επιλογές και αποφάσεις μας.
Η ζωή δε λειτουργεί με οριστική διαγραφή κάθε κακοτοπιάς. Αν δεν υπήρχαν τα λάθη, οι αποτυχίες και τα προβλήματα, θα ζούσαμε σε ένα κόσμο μικρών θεών που ό,τι πιάσουν το κάνουν τέλεια και δε χρειάζεται τελικά να προσπαθούμε για το καλύτερο, γιατί ήδη όλα λειτουργούν και πηγαίνουν ρολόι. Έλα όμως που ζούμε σε έναν κόσμο ανθρώπων που κάποιες φορές έχουν σωστή και άλλες λάθος κρίση. Που πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες για ό,τι πήγε στραβά, αλλά και να απολαμβάνουν τη ζωή τους και στις καλές και στις κακές στιγμές.
