Κάποιες από τις πιο “ρομαντικές” μας στιγμές μπορεί να περιέχουν τα παρακάτω σενάρια:
Το να είσαι με κάποιον που σας χωρίζουν ωκεανοί, χωρίς καμία προοπτική κάποιος από τους δύο να έρθει εκεί που είναι ο άλλος. Το να είσαι με έναν άνθρωπο που έχει άλλη σχέση ή είναι παντρεμένος και όσο και να λέει ότι θα χωρίσει, δεν έχει πραγματική πρόθεση να το κάνει. Το ρομάντζο με έναν άνθρωπο σε ένα καφέ/ένα μπαρ/μία βιβλιοθήκη με τον οποίο ποτέ δε μιλάς, αλλά σκέφτεσαι εμμονικά, ακόμα και αν αποδειχτεί ότι έχει σχέση. Η καλοκαιρινή περιπέτεια, κάποιος που γνώρισες στις διακοπές, που ενώ ήξερες ότι δε θα τον ξαναδείς, πρόλαβες και τον καψουρεύτηκες.
Αυτές είναι καταστάσεις που χτίζουν τείχους ανάμεσα σε πιθανές σχέσεις γιατί μπαίνουν σαν εξωτερικά εμπόδια στην πραγμάτωση της επιθυμίας μας να είμαστε με έναν άνθρωπο. Μάλιστα ενδυναμώνουν αυτή την επιθυμία και τη θέληση να συνεχίσουμε να παλεύουμε για αυτό το “ανέφικτο”. Γιατί περί ανέφτικτων καταστάσεων πρόκειται, όποια από τις παραπάνω καταστάσεις και αν πάρεις.
Πάντα θέλουμε να πιστεύουμε ότι η αγάπη, ο έρωτας, τα συναισθήματα όλα, είναι πιο δυνατά από τις πραγματικές συνθήκες και ότι μπορούν να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια. Μήπως όμως τα συναισθήματα είναι τόσο δυνατά, ακριβώς γιατί δεν είναι δυνατή η σχέση στον πραγματικό κόσμο, αλλά σε ένα παράλληλο σύμπαν; Ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο αυτό το δέσιμο πάντα θα είναι ανολοκλήρωτο, ποτέ δε θα έχει πραγματική υπόσταση;
Οι άνθρωποι που κολλάνε σ΄αυτές τις “μισές” καταστάσεις, αυτοί που ερωτεύονται το μη διαθέσιμο, που τα βλέπουν όλα τόσο ρομαντικά, μπορεί να θεωρηθούν οι πραγματικοί ρομαντικοί, αυτοί που πιστέυουν στην πραγματική αγάπη, αλλά για του στραβού το δίκιο, δεν τείνουν να είναι ακριβώς αυτό που νομίζουμε και νομίζουν και οι ίδιοι. Δεν είναι οι αιώνια ρομαντικοί που ξέρουν πόσο δύσκολη είναι η αγάπη, αλλά οι αιώνια κολλημένοι στην ίδια λούπα στο μυαλό τους, γιατί φοβούνται να κάνουν ένα βήμα παρακάτω.
Έχουν επιλέξει να είναι θεατές της αγάπης και των πραγματικών συναισθημάτων, είναι λες και θέλουν να βλέπουν από την κλειδαρότρυπα τι σημαίνει μία πραγματικά γεμάτη σχέση. Αποτρέπουν τον εαυτό τους από το να ανοίξουν επιτέλους αυτή την πόρτα και να γίνουν μόνιμοι κάτοικοι του έρωτα και της αγάπης και τον σαμποτάρουν. Υποσυνείδητα θεωρούν ότι είναι καλύτερα να είναι σε μία κατάσταση που τους στεναχωρεί, αλλά μπορούν να ελέγξουν γιατί είναι μόνοι τους σ΄αυτό, παρά σε μία κατάσταση ανεξέλεγκτων συναισθημάτων και αγάπης με έναν άλλο άνθρωπο στην εξίσωση, που όσο να πεις, δεν ελέγχεται και τόσο εύκολα, ή μάλλον δεν ελέγχεται καθόλου. Δε θέλουν ούτε να απογοητεύσουν, αλλά ούτε να απογοητευτούν, γι΄αυτό και εν τέλει δεν προσπαθούν και επιλέγουν να απογοητεύουν μονίμως μόνο τον εαυτό τους.
Είναι αυτά τα εξωτερικά εμπόδια, που υποσυνείδητα επιλέγουν να έχουν στις σχέσεις τους, που τους δίνουν την ασφάλεια να αντιστέκονται στον εαυτό τους και στα ανεξέλεγκτα συναισθήματα μιας κανονικής, καθημερινής σχέσης. Αν κάποια στιγμή όμως αυτά τα εμπόδια εξαφανίζονταν από θαύμα; Ή αν αυτοί οι άνθρωποι αποφάσιζαν να αφεθούν σε μία σχέση χωρίς ιδιαίτερα εμπόδια; Δεν ξέρω ειλικρινά αν θα είχαν τη δύναμη να μείνουν σε μία πραγματική σχέση, ειδικά μ΄αυτόν τον άνθρωπο που ερωτεύτηκαν και εξιδανίκευσαν τόσο στο μυαλό τους. Δεν είναι εύκολο να αλλάξει τόσο η εικόνα που δημιούργησαν, γιατί θα αλλάξει. Και τότε θα τρέξουν μακριά, γιατί άλλο η πραγματικότητα και άλλο η φαντασία.
Στην πραγματικότητα, το να καταφέρεις να νιώσεις πολλά για έναν άνθρωπο, που είναι συναισθηματικά διαθέσιμος, είναι μία πρόκληση που έχει πολλές απαιτήσεις και δουλειά, κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά και με τον άνθρωπο απέναντι μας. Οι πιθανότητες να πληγωθείς και να πληγώσεις είναι τεράστιες. Μπορεί να μάθουμε να εμπιστευόμαστε έναν άνθρωπο για χρόνια, να λειτουργούμε δίπλα του, αλλά αυτός να αποφασίσει να μας παρατήσει εν μία νυκτί, ή να ερωτευτεί κάποιον άλλο. Ή μπορεί ένας από τους δύο να κάνει κάτι το οποίο να σπάσει τη σχέση τόσο πολύ, που όλη η προσπάθεια των χρόνων που ήσασταν μαζί και καλά, να πάει στα σκουπίδια. Και το πιο δύσκολο από όλα, είναι το πώς συνεχίζεις μετά. Εκεί είναι που θέλει γερά νεύρα.
Η εμπιστοσύνη στους άλλους ανθρώπους είναι ένα μεγάλο ρίσκο που μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν τολμούν να απολαύσουν. Ο λόγος μπορεί να είναι στην απογοήτευση που νιώσαμε είτε σαν παιδιά, είτε στις πρώτες μας σχέσεις, μπορεί ένας γονιός μας να παράτησε την οικογένεια, ή κάποιος άνθρωπος που αγαπούσαμε πολύ να έφυγε απότομα από τη ζωή μας. Μετά από ένα τραύμα είναι δύσκολο να αφεθείς, αλλά οφείλεις στον εαυτό σου, να αναγνωρίσεις το pattern που επιλέγεις, εξαιτίας του τραύματος, για να πάρεις απόφαση πιο εύκολα να το αντιμετωπίσεις επιτέλους.
Δεκτό το ότι πληγώθηκες και είναι η άμυνα σου. Αλλά το θέμα δεν είναι μόνο να δείχνουμε το πρόβλημα, αλλά να βρίσκουμε και τη λύση.
Δεν το αναγνωρίζεις εύκολα τις υποσυνείδητες επιλογές σου και στο συγκεκριμένο θέμα, δε βλέπεις καθαρά ότι επιλέγεις τους μη-διαθέσιμους ανθρώπους, αυτούς που ξέρεις από την αρχή ότι, είτε θα τα παρατήσετε γρήγορα γιατί βαριέστε, είτε αυτούς που ακόμα και οι δύο αν θέλετε πολύ να είστε μαζί, δεν τα καταφέρετε, λόγω απόστασης, ή λόγω άλλων ανθρώπων. Είναι η ασφάλεια σου το να φεύγεις, να μην αφήνεσαι και να μην εμπιστεύεσαι. Μυθοποιείς για ένα διάστημα αυτό που ζεις και μετά απλά λες στον εαυτό σου ότι δεν ήταν αληθινό, ή ότι σε εσένα η αγάπη δεν έρχεται ποτέ, ότι είσαι καταραμένος, κλπ. Όλο ψάχνεις κάτι και είσαι χαμένος, γιατί δεν καταλαβαίνεις καν τι θέλεις ουσιαστικά και τι είναι αυτό που ψάχνεις.
Υπάρχουν βαθύτερα αίτια για τους ανθρώπους που επιλέγουν να γοητεύονται από μη διαθέσιμους ανθρώπους και καταστάσεις. Έχουν επιλέξει να σκέφτονται πως οι δυσκολίες φτιάχνουν τον έρωτα, μία αόρατη δύναμη, ή ότι φταίει το κάρμα και όχι ότι πρέπει να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να (ξανά) μάθουν να εμπιστεύονται τον άνθρωπο δίπλα τους.
Η πραγματική πρόκληση στον έρωτα, δεν είναι να ερωτευτούμε με κάποιον που τίποτα δε μας δένει, ή που μπορεί και να μην ξανά δούμε και ποτέ. Η μαγκιά είναι να αποδεχτούμε την πολύ πιο ενδιαφέρουσα πρόκληση να ερωτευτούμε κάποιον με τον οποίο έχουμε ένα μέλλον, που δεν έχει πρόβλημα να μας βλέπει καθημερινά, δεν μένει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μας, δεν είναι παντρεμένος με κάποια/κάποιον που λέει ότι θα αφήσει.
Οι απίθανες καταστάσεις, φαίνονται τόσο ρομαντικές και τόσο έντονες, όχι γιατί έχουμε βρει το άλλο μας μισό, αλλά γιατί η απουσία του ρίσκου, μας κάνει πιο ευάλωτους στο να εξιδανικεύουμε αυτά τα συναισθήματα. Πρέπει όμως στην τελική να μάθουμε να δίνουμε την προσοχή μας στο πραγματικό παιχνίδι και το ρίσκο, όχι σ΄αυτά που δε θα κάνουμε ποτέ και είναι μόνο στο μυαλό μας. Αυτή η πραγματικά επικίνδυνη κατάσταση το να αφήνεις και να αφήνεσαι, είναι και αυτή που μας προσφέρει τη μεγαλύτερη ανταμειβή μας στο τέλος· τη δέσμευση, την αληθινή αγάπη, το ζουμί στις ανθρώπινες σχέσεις.
Να ζεις και να επιλέγεις το άτομο που σε γνωρίζει από την καλή και από την ανάποδη, που σε αγαπάει πραγματικά, που είναι διαθέσιμο για εσένα και θέλει να βρίσκεται την καθημερινότητα σου και εσύ τη δική του. Αυτό, ναι, είναι πραγματικά ρομαντικό.
