Ας ξεκινήσω έτσι. Μη γίνεσαι ανθρωπάκος. Να είσαι άνθρωπος κι ας μην τα καταλαβαίνεις όλα. Ακόμα κι αν δε χωράει στη στενή λογική σου γιατί η κοπέλα που σχολίασες στο λεωφορείο φόρεσε κολάν ενώ είχε παραπάνω κιλά, γιατί σε ένα αγόρι αρέσουν άλλα αγόρια και γενικά ας μην καταλαβαίνεις και πάντα τις επιλογές του καθενός, όποια κι αν είναι αυτή.
Καλό κάνει να αποδέχεσαι κι ας μην μπορείς να καταλάβεις, σε αποτοξινώνει λίγο από αυτό το κακό που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, το κουτσομπολιό. Γιατί όσο να πεις, βρε αδερφέ, όλοι το κάνουμε λίγο-πολύ.
Αλλά το κουτσομπολιό πολλοί αγάπησαν, τον κουτσομπόλη κανείς. Γιατί το κάνεις και το κάνω όμως; Γιατί φοβάσαι και φοβάμαι. Φοβόμαστε να δεχτούμε τη διαφορετικότητα, φοβόμαστε τη σύγκριση και την κριτική, την απόρριψη και ψάχνουμε την αποδοχή με επιθετική άμυνα.
Μπορεί να είναι κι ανασφάλεια, ή και ζήλια, ή μπορεί να θέλεις απλά να περάσεις την ώρα σου. Τις περισσότερες όμως φορές είναι η δική σου σκοτεινή πλευρά που δεν μπορείς να δεχτείς, οι δικοί σου δαίμονες που δε θέλεις να παραδεχτείς ότι υπάρχουν μέσα σου. Κι έτσι τόσο εύκολα θα τα ρίξεις στους άλλους, μήπως και νιώσεις εσύ καλύτερα. Ίσως όταν λες «εγώ δεν είμαι αυτό, εγώ δε θα το έκανα έτσι» , ίσως και να είσαι ακριβώς αυτό και να έκανες ακριβώς έτσι.
Φοβόμαστε την κριτική, λοιπόν. Φοβόμαστε το στόχαστρο και θέλουμε πάντα οι πράξεις μας κι εμείς οι ίδιοι να γινόμαστε αρεστοί κι αποδεκτοί. Μην ξεχνάμε όμως την τεράστια διαφορά που υπάρχει στο να γίνεσαι αρεστός και στο να εκτιμάσαι σαν άνθρωπος. Πολλοί θα σε συμπαθούν, πολύ λίγοι όμως είναι αυτοί που καταλαβαίνουν την αξία σου -ή καλύτερα λίγοι είναι αυτοί που θέλουν να καταλάβουν την αξία σου.
Δε θα γίνω κυνική, δε θα πω πως οι άνθρωποι είναι κακοί. Θα γίνω λογική και θα πω απλά πως οι άνθρωποι βλέπουν μόνο αυτό που θέλουν να δουν. Ή μάλλον αυτό που τους συμφέρει. Σίγουρα λοιπόν δεν έχει νόημα να προσπαθείς να αποφύγεις την κριτική, αν ο άλλος θέλει να ασχοληθεί μαζί σου, θα ασχοληθεί είτε με καλή είτε με κακή πρόθεση.
Ίσως κάνεις κάτι πολύ καλά, ίσως κάνεις κάτι πολύ λάθος, αυτό έχει να κάνει με την ηθική του καθενός και κυρίως με το πόσο εσύ νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Όλοι θα το κρίνουν διαφορετικά. Αν εσύ νιώθεις καλά και θέλεις να το κάνεις, εμπρός ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Κι άστα να γαβγίζουν.
Μην ανησυχείς τι λένε οι άνθρωποι για σένα, τι σκέφτονται, πώς θα σε κάνουν να νιώσεις. Εσύ ας είσαι αληθινός με τον εαυτό σου. Αν θέλουν οι άλλοι να σε δουν ως καλό άνθρωπο, θα το κάνουν. Αν όχι, θα βρουν χίλιους τρόπους, χίλια πατήματα για να αποδείξουν ότι δεν είσαι. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι αν δεν τους κάνεις. Και στην τελική σε όποιον αρέσουμε κι όποιος μας αρέσει, έτσι δεν πάει;
Πολλές φορές είναι απλά τραγική ειρωνεία το ότι όσο πιο πολύ προσπαθείς να γίνεις αρεστός, να δείξεις τις καλές σου προθέσεις, τόσο πιο πολλούς λόγους τους δίνεις να σε ρίξουν, να σε φέρουν στα μέτρα τους και να αποδείξουν το αντίθετο. Ειδικά αν σε έχουν πάρει με κακό μάτι απ’ την αρχή.
Την κριτική είναι αδύνατο να την αποφύγεις. Εσύ κράτα το κεφάλι σου ψηλά και μείνε πιστός στον εαυτό σου και σε κάθε σου επιλογή. Κράτα τις προθέσεις σου και κατεύθυνέ τις εκεί που θέλεις. Καλύτερα αυτό παρά να χάνεις χρόνο να εξηγείς και να εξηγείσαι σε αυτούς που θέλουν να σε κρατήσουν πίσω.
Δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο και την άποψή του, πρέπει απλά να πιστέψεις στον εαυτό σου και στο ότι η αλλαγή αυτή θα έρθει αν εσύ από μέσα σου τη φέρεις κι όχι μέσα από κάποιον άλλο. Γιατί μόνο αν αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις εσύ τον εαυτό σου και τον τρόπο που σε αντιμετωπίζεις θα αλλάξουν κι οι άλλοι γύρω σου.
Είναι κάποιοι άνθρωποι που μπορεί να σε ακούσουν να τους αναλύεις ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα, μπορεί να προσπαθείς να τους εξηγήσεις κάτι με χίλιους τρόπους αλλά να μην καταλαβαίνουν ούτε μία λέξη. Κι είναι άλλοι που ούτε συλλαβή δε θα ακούσουν και θα καταλάβουν αμέσως τι θέλεις να πεις. Ένα βλέμμα ή και μια κίνηση αρκεί.
Τελικά μάθαμε τι είπε ο κόσμος; Δε μου είπατε κι ανησύχησα.
Πρώτη δημοσίευση :
http://www.pillowfights.gr/sofiesticated/o-kosmos-panta-kati-tha-exei-na-pei/
