Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στον τρόπο που μπορεί να αρχίσει μια σχέση. Μπορεί να ξεκινάς φουλ ερωτευμένος, μπορεί να ξεκινάς πιο χλιαρά, μπορεί απλά να τον γουστάρεις, να σου αρέσει, να σου κάνει το «κλικ» που λέμε. Κάθε ιστορία και κάθε άνθρωπος είναι άλλωστε μοναδικός και δεν μπορείς να τον συγκρίνεις με κανέναν.
Αλλά ξέρεις αυτό το συναίσθημα που νιώθεις, όταν ο άλλος σου λείπει κάθε ώρα και κάθε στιγμή, που θέλεις να τον βλέπεις συνέχεια, που σε κάνει να καίγεσαι ολόκληρος; Αυτό είναι ο έρωτας, ξέχνα τις πεταλούδες στο στομάχι, αυτές είναι του ενθουσιασμού, που έχει και αυτός την ομορφιά του βέβαια, αλλά δυστυχώς δεν κρατάει πολύ. Γενικά, ο έρωτας έχει τις φάσεις του, τα πάνω του, τα κάτω του. Τους ενθουσιασμούς του, τις εμμονές του, το πάθος του, τις αγάπες και τα χουχουλιάσματα του.
Είναι, λοιπόν, συγκεκριμένες στιγμές που σε κάνουν να καταλαβαίνεις πόσο βαθύ είναι όλο αυτό που νιώθεις. Κι οι στιγμές αυτές δεν εντοπίζονται στην καθημερινότητα και τη ρουτίνα, όταν ξέρεις ότι είναι εκεί, αλλά σε πιο έντονες στιγμές, ενός τσακωμού ή ενός αποχωρισμού για ένα ταξίδι. Εκεί είναι που καταλαβαίνεις το κατά πόσο αντέχεις μακριά απ’ τον άνθρωπο σου, πόσο σου λείπει, πόσο ερωτευμένος είσαι.
Είναι όμορφα τα καθημερινά. Το βλέμμα του, που είναι έρωτας. Η αγκαλιά, το φιλί, όλα τα εσωτερικά αστεία σας, όλα αυτά που κάνετε μαζί. Αλλά οι καρδούλες που βγαίνουν απ’ τα μάτια περνούν, φεύγει ο μήνας του μέλιτος και τα μέλια γενικά. Το συναίσθημα, όμως, μένει. Κι είναι αυτά τα μέλια κι οι αγάπες στα οποία ανατρέχεις τις στιγμές που είστε μαλωμένοι, ή όταν είναι κάπου μακριά σου. Κι ο έρωτας έρχεται και ξανά έρχεται.
Δεν είναι τυχαίο που λένε ότι τα ζευγάρια που μαλώνουν αγαπιούνται περισσότερο. Ένας τσακωμός, μία έντονη συζήτηση δυναμώνει τη φλόγα, γιατί ξεδιπλώνει τον τρόπο σκέψης του άλλου, που προσπαθεί με επιχειρήματα –ελπίζω– να σου επιβληθεί κι εσύ αντίστοιχα να του επιβληθείς. Και συνήθως αυτό το παιχνίδι επιβλητικότητας είναι που καταλήγει κάτω απ’ τα σεντόνια.
Ωραίο να συμφωνείς και να συμβιβάζεσαι με τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, αλλά μία συζήτηση σε υψηλούς τόνους δείχνει δύο ανθρώπους ξεχωριστούς, με τις δικές τους απόψεις, που λύνουν και μοιράζονται αυτό που θέλουν, με υγιή τρόπο. Ακόμα κι αν ανάβουν λίγο τα αίματα δε σημαίνει ότι χάλασε η σχέση, αλλά ότι εξελίσσεται η επικοινωνία μεταξύ μας, επομένως μεγαλώνει, ωριμάζει κι ο έρωτας. Μην αποφεύγεις την ένταση και την κρατάς μέσα σου, είναι κατά του εαυτού σου και της σχέσης σου.
Λίγο διαφορετικά ανάβουν τα αίματα στο πρώτο ταξίδι που θα κάνει ο ένας απ’ τους δύο χωρίς τον άλλο. Απ’ τον αποχαιρετισμό στα λεωφορεία, στα τρένα, στα αεροδρόμια, ακόμα κι αν είναι για λίγες μέρες μόνο, καταλαβαίνεις πόσο κι αν θα σου λείψει ο άλλος. Είναι που συνήθως αυτή η φάση έρχεται στην αρχή, στα μέλια που λέγαμε πριν και ή που θα προσγειωθείς απότομα, ή που θα δυναμώσει ακόμα πιο πολύ όλο αυτό μέσα σου. Κι είναι κάτι καλό και για αυτόν που φεύγει, αλλά και για αυτόν που μένει πίσω.
Ναι, μπορείς να ταξιδέψεις μόνος και να είσαι σε σχέση. Ερωτεύεσαι ξανά τον εαυτό σου, αναθεωρείς, εκτιμάς τη σχέση σου και τα βλέπεις όλα πιο καθαρά. Κι αν είσαι ερωτευμένος με τον άνθρωπο σου, αυτό σου γίνεται ξεκάθαρο. Γιατί μακριά από κάποιον ξέρεις αν μπορείς να κρατήσεις το τρίπτυχο μιας σχέσης: πίστη, εμπιστοσύνη, δέσιμο. Κάθε μέρα διαλέγεις να είσαι με εκείνον τον άνθρωπο και να του το θυμίζεις, ακόμα κι αν είσαι ή είναι μακριά. Χρειάζεται πολλή προσπάθεια, αλλά αξίζει. Και σε ένα ταξίδι, λοιπόν, μαθαίνεις πώς να κρατάς το ρομαντισμό ζωντανό.
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: Εσύ κι ο σύντροφός σου δεν είστε ένα. Ναι, είστε ερωτευμένοι, να είστε μαζί, αλλά είστε δύο άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις πολλές φορές και τρόπο που αντιμετωπίζετε τα πράγματα, με διαφορετικούς στόχους κι όνειρα, με διαφορετικούς κύκλους ανθρώπων γύρω σας. Και όσο φροντίζει ο καθένας τη μονάδα, τόσο καλύτερα θα διατηρηθεί και το σύνολο.
Πρώτη δημοσίευση:
https://www.pillowfights.gr/sofiesticated/stis-entaseis-kai-tin-apostasi-fainontai-ola/
