Αδιαμφισβήτητα, ένας απ’ τους πολύ σοβαρούς λόγους για να χωρίσεις είναι το να μη σέβεται ο άνθρωπός σου. Τι είναι, όμως, αυτό που δείχνει τον σεβασμό του ή όχι προς εσένα; Το να σε ακούει, να αποφασίζετε μαζί, να προσπαθείτε για την καλύτερη επικοινωνία κι όχι να ανταγωνίζεστε για το ποιος θα επιβληθεί. Το να σε εκτιμάει κι ιδανικά να σε θαυμάζει γι’ αυτό που είσαι, για τις αποφάσεις που παίρνεις και τις επιλογές σου. Να μην προσπαθεί να σε αλλάξει, αλλά να σ’ αγαπάει ακριβώς όπως είσαι.
Αυτονόητο μεν, δεν το καταλαβαίνουν όμως όλοι, γι’ αυτό και γύρω μας υπάρχουν πολλές προβληματικές σχέσεις. Γιατί ή δεν εκτιμάν τον εαυτό τους, ή δε θέλουν να δουν κάποια πράγματα, ή γουστάρουν να πονάνε, να παρακαλάνε και να απαιτούν για τον σεβασμό του άλλου, ή όλα τα παραπάνω μαζί. Δε θέλουν αυτοί οι άνθρωποι να δουν ότι κανείς δε θα μπει στη θέση τους, αν δεν ορίσουν αυτοί οι ίδιοι τον εαυτό τους, τα όριά τους, τι ανέχονται και τι όχι.
Αυτή η ανεκτικότητα είναι που χαλάει κόσμο. Είτε ανέχεσαι πολλά είτε ανέχεσαι λίγα. Γιατί και το δεύτερο, πρόβλημα είναι. Δεν υπάρχουν μόνο αυτοί που δέχονται τις εξουσιαστικές συμπεριφορές, αλλά κι αυτοί που δε δέχονται μύγα στο σπαθί τους κι η παραμικρή παρατήρηση, το παραμικρό ξέσπασμα του άλλου, το βλέπουν για προσβολή και λόγο να κουνήσουν το μαντίλι.
Συχνά βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε έναν άνθρωπο πριν μπούμε λίγο στη θέση του για να καταλάβουμε τι λέει και πώς το εννοεί. Δεν έχουμε μάθει να κάνουμε υπομονή, ενώ είμαστε εκπληκτικοί στο να βγάζουμε απόλυτα συμπεράσματα, λες κι είναι όλα άσπρα ή μαύρα. Το παραμικρό που θα μας ενοχλήσει στη συμπεριφορά του άλλου, θα μας νευριάσει, θα το μεταφράσουμε υπερβολικά τεράστιο λάθος και κάπως έτσι θα οδηγηθούμε σε τσακωμό.
Μπορεί να ‘ναι ένα νεύμα που θα κρίνουμε ειρωνικό, μια κοφτή απάντηση που θα μας φανεί εριστικά απότομη, μια λέξη, μια κουβέντα παραπάνω που ο άλλος ίσως να μη σκέφτηκε καν και να του ξέφυγε πάνω στα νεύρα του ή την κούρασή του ή και να την εννοούσε αλλιώς, αλλά εμείς θα τα πάρουμε όλα τοις μετρητοίς -και στο κρανίο, επίσης. Σαφώς και δε θα γίνουμε χαλί να μας πατήσει, ανεχόμενοι τα πάντα, το να τα παίρνουμε όμως κι όλα τόσο προσωπικά είναι τουλάχιστον αστείο -ειδικά όταν υποτίθεται πως είμαστε σίγουροι για το ποιόν του ανθρώπου δίπλα μας, που αποτελεί συνειδητή επιλογή μας.
Όταν είσαι σε σχέση με έναν άνθρωπο, ξέρεις πολύ καλά με τι χαρακτήρα έχεις να κάνεις, είτε το βλέπεις καθαρά είτε όχι. Συχνά στον έρωτα εθελοτυφλούμε. Όμως λίγο-πολύ ξέρεις τι εννοεί και ποτέ, πόσο ειλικρινής είναι και πώς αισθάνεσαι για ‘σένα.
Όταν το κλίμα είναι τεταμένο, λογικό να επηρεαζόμαστε και να μας παίρνει η μπάλα απ’ τα νεύρα και την κούραση. Δεν μπορούμε και πάντα να μετράμε τις κουβέντες μας. Άνθρωποι είμαστε, θα ξεφύγουμε κάποιες φορές, δε γίνεται να λειτουργούμε κάθε στιγμή τέλεια, οι εξωτερικοί παράγοντες και μας επηρεάζουν και μπορούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά μας. Δεν είμαστε αναίσθητοι για να μένουμε ανεπηρέαστοι.
Ασέβεια, αδιαφορία ή χειραγώγηση δεν είναι η πτώση κι η ένταση της στιγμής αλλά μία συνεχόμενη υποτιμητική συμπεριφορά απέναντί σου. Σεβασμός είναι να σε ακούει ο άλλος, όχι να σε υπακούει. Να βλέπεις τη γενική εικόνα και μην επιτρέπεις στον εγωισμό σου να κολλάει σε μια λιγότερο λαμπερή στιγμή. Οι σχέσεις θέλουν πολλή υπομονή και μεγάλη κατανόηση, αν θέλεις πραγματικά να λειτουργήσουν.
Αν μπορείς να το καταλάβεις αυτό, θα καταλάβεις ότι κι ο σύντροφός σου μπορεί κάποιες στιγμές να ‘ναι κουρασμένος, να ‘χει νεύρα, ή να μη θέλει να μιλήσει σε κανένα. Όλοι έχουμε κακές στιγμές, φυσικό κι αυτονόητο. Αντί να τον τσιγκλήσεις, λοιπόν, και να νευριάζεις κι εσύ από πάνω, κάνε και την πάπια καμιά φορά. Πήγαινε μια βόλτα, άκου μουσική, διάβασε το βιβλίο σου, καταπίνοντας την αντιδραστική απάντηση στο πρώτο «κιχ» που θα πάρεις στραβά ή θα ‘ναι όντως φάουλ του άλλου. Κι αν το παράκανε ή έστω χαλάστηκες, μετά επισήμανέ το. Για αρχή, πάρτε κι οι δύο χρόνο, ώστε να ηρεμήσετε και να αποφύγετε τις χωρίς λόγο εντάσεις, και τα λόγια που πληγώνουν.
Γιατί οι λέξεις που γρατζουνάν εγωισμούς και συναισθήματα δεν ξεχνιούνται. Και θέλουν προσοχή αυτά τα τραύματα, γιατί συχνά τα προκαλούμε μόνοι μας, τεντώνοντας τις καταστάσεις και προκαλώντας τα νεύρα του συντρόφου μας. Συχνό φαινόμενο να ψάχνει ο ένας συνέχεια λόγους για καβγάδες, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνει.
Εννοείται πως μέσα σε μια σχέση θα ανεβάσουμε εντάσεις και θα τσακωθούμε. Μα ας μαλώσουμε για λόγους ρεαλιστικούς, όχι για εγωιστικές υπερβολές. Το να ξέρεις πότε πρέπει να βάζεις λίγο νερό στο κρασί σου είναι μεγάλη υπόθεση, τελικά.
Αν είναι να δίνουμε σημασία και συνέχεια στο καθετί μικρό και να πιανόμαστε απ’ το οτιδήποτε, δε θα μάθουμε ποτέ να ξεχωρίζουμε τα σοβαρά, εκείνα στα οποία πρέπει να δίνουμε αξία, και θα κολλάμε μία ζωή σε όλα τα ασήμαντα, που μας φθείρουν. Τοξικό κι επικίνδυνο όχι μόνο για τη σχέση μας αλλά και για την ψυχική μας υγεία.
Πρώτη δημοσίευση:
https://www.pillowfights.gr/sofiesticated/vaze-kai-ligo-nero-sto-krasi-soy/
