Στο instagram συνηθίζω να κάνω polls για διάφορα θέματα για να ζητάω τη γνώμη σας για όσα γράφω και ανεβάζω. Ψηφίζετε, μου απαντάτε σε προσωπικά μηνύματα και μου λέτε τη γνώμη σας και σας ευχαριστώ πολύ. Η καινούρια αυτή στήλη είναι για τη σύνοψη όλων αυτών που συζητάμε και για να σας δίνω μια τελική απάντηση. Enjoy!
Αυτή την εβδομάδα το θέμα μου ήταν η αγάπη για τον εαυτό μας. Τι σημαίνει “αγαπώ τον εαυτό μου”; Όλοι μας παροτρύνουν να το κάνουμε, η οικογένεια και το περιβάλλον μας, τα διαφημιστικά σποτάκια στην τηλεόραση #loveyourself, όλοι οι “lifecoaches” και οι “influencers” στα social media και γενικά είναι μια συμβουλή που διαβάζουμε ξανά και ξανά. Την καταλαβαίνουμε όμως;
Η αγάπη για τον εαυτό μας εκφράζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και συχνά δεν αντιλαμβανόμαστε τη σημασία που έχει. Βυθιζόμαστε στην καθημερινότητα μας, βάζουμε προτεραιότητα όλους τους άλλους και ξεχνάμε να φροντίζουμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας. Πώς γίνεται αυτό τελικά πράξη;
Φαντάζομαι πώς οι περισσότεροι από εμάς αντιλαμβανόμαστε τη σημασία του να αγαπάμε τον εαυτό μας, γι΄αυτό αποφάσισα να το διερευνήσω παραπάνω και να κάνω πιο συγκεκριμένο το θέμα και να ρωτήσω: Τι σημαίνει “αγαπώ τον εαυτό μου”; Οι δικές σας απαντήσεις:
Πάντα μου αρέσει αυτό που βλέπω στον καθρέφτη. Απάντηση: 58% όχι, 42% ναι
Εξεπλάγην με την απάντηση των περισσοτέρων, αν και η διαφορά ήταν μικρή. Προσωπικά, συμφωνώ με την πλειοψηφία και επαυξάνω. Αγαπώ τον εαυτό μου, δε σημαίνει μου αρέσει πάντα αυτό που βλέπω στον καθρέφτη. Όλοι έχουμε σκοτεινές στιγμές, στιγμές που η εικόνα μας δε μας αρέσει για τους χ ψ, λόγους και αυτό είναι απολύτως υγιές. Τοξικά είναι τα άκρα, δηλαδή είτε να μας αρέσει πάντα η εικόνα μας και να τροφοδοτούμαστε από αυτή, είτε να μισούμε αυτό που βλέπουμε και να είμαστε εμμονικοί με την εμφάνισή μας.
Απολογούμαι συνέχεια για τις επιλογές μου. Απάντηση: 29% ναι, 71% όχι
ΌΧΙ, δεν πρέπει να απολογούμαστε για τις επιλογές μας, ούτε χρωστάμε σε κανέναν εξηγήσεις για αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Οι “άλλοι” είναι ο καθρέφτης μας και αν δεν αρέσει σε εμάς αυτό που κάνουμε, δε θα αρέσει ούτε στους άλλους. Πρέπει εμείς να αγαπάμε και να πιστεύουμε σε εμάς, κανείς άλλος δε μας “χρωστάει” για να το κάνει. Αυτό που βγαίνει από μέσα μας, αυτό βλέπουν οι άλλοι. Ας εστιάσουμε, όπως σωστά το 71% από εσάς απαντάει, να αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε και αυτό που κάνουμε και όχι αυτό που πρέπει να πείσουμε τους άλλους ότι κάνουμε.
Φεύγω μακριά από καταστάσεις που με φθείρουν. Απάντηση: 78% ναι, 22% όχι
Αν μια δουλειά, μία σχέση, μία φιλία λειτουργεί εις βάρος σου, ποιος ο λόγος να μένεις σ΄αυτή; Κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι οι άνθρωποι έχουν ελαττώματα και καμιά δουλειά δε σου προσφέρει απλόχερα χωρίς να έχει απαιτήσεις από εσένα. Άλλο όμως το να αποδέχεσαι το σκοτάδι στο φως και άλλο να ζεις μόνο στο σκοτάδι. Όταν κάτι μόνο σε φθείρει, δεν είναι υγιές. Μη βολεύεστε στη θέση του θύματος, εσείς στο 22%, και μη φοβάστε να προχωράτε. Ψάξτε, κυνηγείστε να βρείτε τις ισορροπίες σας! Σίγουρα δε μπορούμε να ζούμε μόνιμα σε κατάσταση ευφορίας, αλλά δεν είναι υγιές να μένουμε στο σκοτάδι, γιατί έτσι συνηθίσαμε.
Προκαλώ τον εαυτό μου και μαθαίνω από τις ανάγκες μου. Απάντηση: 90% ναι, 10% όχι
Δεν ερχόμαστε στη γη με οδηγίες χρήσης και κανένας οδηγός ευτυχίας δε μας εγγυάται ότι θα είμαστε καλά με το μέσα μας. Αν θέλουμε πραγματικά να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, πρέπει να έρθουμε σε επαφή μ΄αυτό που έχουμε μέσα μας. Να προκαλέσουμε τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας να έρθουν στην επιφάνεια. Ας εστιάσουμε στο να καταλαβαίνουμε και οι ίδιοι αυτό που είμαστε και να νιώσουμε τα θέλω μας, γιατί μόνοι εμείς είμαστε υπεύθυνοι να καλύπτουμε τον εαυτό μας.
Αποδέχομαι ότι υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ και δεν θέλω. Απάντηση: 93% ναι, 7% όχι
Δεν θα είμαστε πάντα καλά και δε μπορούμε να το απαιτούμε από τον εαυτό μας να είμαστε καθημερινά στην τσίτα. Υπάρχουν μέρες που θα είμαστε χάλια ψυχολογικά, που δε θα θέλουμε να μιλήσουμε σε άνθρωπο και θα νιώθουμε την ανάγκη να κλειστούμε στο καβούκι μας. It’s ok, αρκεί να μην είναι μια μόνιμη κατάσταση. Αν αντιληφθούμε ότι κάτι δεν πάει καλά μακροπρόθεσμα, ίσως να είναι κάτι που χρήζει σοβαρής αντιμετώπισης.
Σκέφτομαι μόνο θετικά και πιστεύω πώς όλα θα πάνε καλά. Απάντηση: 62% ναι, 38% όχι
Στο σημείο αυτό προβληματίστηκα πολύ. Γιατί το 62% θεωρεί ότι αγάπη προς τον εαυτό μου είναι να σκέφτομαι μόνο θετικά και να πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά; Έχουμε πείσει για κάποιο λόγο τους εαυτούς μας πώς το να σκέφτεσαι μόνο θετικά και μόνο τα καλά θα μας βοηθήσει να πάμε παρακάτω, ακόμα και αν όλα γκρεμίζονται. Το υγιές όμως θα ήταν να ζούμε τις στιγμές μας και να νιώθουμε αυτό που νιώθουμε, να μην αποφεύγουμε τα συναισθήματα μας. Αν νιώθεις σκατά, αν όλα πάνε κατά διαόλου, δε θα αλλάξει αυτό αν λες τον εαυτό σου ότι όλα θα πάνε καλά. Θα αλλάξει αν κάνεις κάτι, αν το αποδεχτείς και προχωρήσεις με τις πληγές σου, όχι αν προσπαθήσεις να πείσεις τον εαυτό σου ότι είναι αλλιώς τα πράγματα και όχι αυτό που βλέπεις και νιώθεις. Αν κάτι είναι μαύρο, είναι μαύρο και αν κάτι είναι άσπρο, είναι άσπρο. Το να βλέπουμε καθαρά είναι αυτό που μας κάνει να προχωράμε παρακάτω. Το να λέμε ψέματα στον εαυτό μας, μας δημιουργεί περισσότερα ψυχολογικά. Δυστυχώς έχουμε ερμηνεύσει πια τη θετικότητα πολύ τοξικά. Καλό για εμάς είναι να ζυγίζουμε τα καλά και τα κακά, όχι να εθελοτυφλούμε. Γνώμη μου, πάντα.
Συγχωρώ τον εαυτό μου και προσπαθώ ξανά και ξανά. Απάντηση: 91% ναι, 9% όχι
Ό,τι και αν έχουμε επιλέξει, όπως και να έχει έρθει η ζωή μας, δεν πρέπει να μας κρατάμε κακία. Αν κρατάμε στην ψυχή μας πικρία και στεναχώρια, αυτή θα βγάζουμε και έξω μας και κανείς δεν αξίζει να του συμπεριφέρεσαι άσχημα, επειδή εσύ έχεις ασχήμια και απωθημένα μέσα σου. Είμαστε αυτό που είμαστε γιατί κάναμε αυτά που κάναμε. Ποτέ δεν είναι αργά να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και να πάμε παρακάτω, αρκεί να βρούμε τη δύναμη να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να καταλάβουμε ότι μία ευκαιρία έχουμε να ζήσουμε αυτή τη ζωή.
Θυμάμαι πάντα τα λάθη μου και τις πληγές μου ενώ συνειδητά επιλέγω να μην ξανά πληγωθώ. Απάντηση: 73% ναι, 27% όχι
Απάντηση παγίδα, που μπορεί να ερμηνευτεί με διαφορετικούς τρόπους από τον καθένα. Εννοείται πώς θυμόμαστε πάντα τα λάθη μας και όλα αυτά που μας πλήγωσαν, είναι στη φύση μας. Μπορούμε όμως να επιλέξουμε συνειδητά να μην ξανά πληγωθούμε; Ιδού η απορία. Μάλλον όχι θα πω εγώ και ας διαφωνεί μαζί μου το 73%. Θέλουμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τα αρνητικά συναισθήματα τόσο πολύ, που καταλήγουμε να μη ζούμε. Όλο το ζουμί όμως είναι στο να μας αφήσουμε ελεύθερους και εκτεθειμένους. Εκεί είναι που θα αντιληφθούμε τι αξίζει τελικά και τι όχι.
