Στην επιστολή του προς τους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος έγραφε χαρακτηριστικά: «Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει».
Η αγάπη είναι πολλά πράγματα, αλλά δεν είναι άλλα τόσα. Tην μπερδεύουμε και μπερδευόμαστε, πληγωνόμαστε γιατί δεν φιλτράρουμε, πιανόμαστε από λόγια και φαντασιώσεις, ενώ δεν εστιάζουμε στην ουσία. Μπορεί να πέσουμε με τα μούτρα και να αγαπήσουμε κάποιον που δε μας αγαπάει, από την άλλη μπορεί εμείς να μην αγαπάμε ουσιαστικά, παρά μόνο στα λόγια και από συνήθεια, ή μπορεί να μην αγαπάει κανείς από τους δύο σε μια σχέση. Όλα μπορεί να συμβούν.
Είναι τουλάχιστον δυσάρεστο να καταλαβαίνεις ότι ο δικός σου άνθρωπος δεν είναι όλα αυτά ή ότι εσύ είσαι αυτός που σκέφτεται/φέρεται άσχημα, λέει ψέματα ή κοιτάει το συμφέρον του.
Η πραγματική αγάπη είναι πάντα εκεί, δέχεται τους ανθρώπους όπως είναι και ακόμα και στις δύσκολες στιγμές πάντα σε υποστηρίζει, σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια. Πολλές φορές ενώ νομίζουμε ότι την έχουμε για κάποιον ή κάποιος για εμάς, κάνουμε λάθος και αυτό γιατί δεν έχουμε εκπαιδευτεί να κοιτάμε την αλήθεια, παρά μόνο αυτό που μας βολεύει.
Η αγάπη λοιπόν :
