Καλό είναι να έχουμε άποψη σε επίκαιρα και μη θέματα, να σκεφτόμαστε και όχι να αναπαράγουμε, χωρίς να ξέρουμε αν είναι σωστό, χωρίς να κάνουμε έρευνα και δεύτερες σκέψεις πάνω στο αντικείμενο συζήτησης. Φτάνει με την τάση να τα βλέπουμε όλα άσπρα ή μαύρα.
Σήμερα, είναι από τις μέρες που όλοι θεωρούν ότι μια αφίσα με την οποία δεν συμφωνούν, μας οδηγεί στο Σκοταδισμό, ή πίσω στο Μεσαίωνα, ή τέλος πάντων προσβάλλει το προοδευτικό τους πνεύμα. Για όλα φταίνε οι άλλοι που δε στηρίζουν με πάθος τη δημοκρατία, ενώ αυτοί είναι οι μοναδικοί που είναι δημοκρατικοί και έχουν την καλύτερη άποψη του κόσμου. “Μα για αυτονόητα θα μιλάμε;”
Μια αφίσα κατάφερε να φέρει τα πάνω κάτω σε πολλούς διαδικτυακούς ιστότοπους, στα σχόλια και σε τοίχους μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η έκτρωση ήταν αυτή τη φορά το θέμα, πολύ καλώς φυσικά, μιας και με αφορμή τέτοιες ειδήσεις, όπως αυτή την ανάρτηση μιας αφίσας στο μετρό, είναι παραγωγικό για την κοινωνία να γίνεται δημόσιος διάλογος, μιας και μάλλον οι επιτροπές στη Βουλή είτε ξεχνούν το ρόλο τους, είτε είναι άκρως ακατάλληλες γι’ αυτό. Αντί διαλόγου βέβαια το λες και υστερία ή αγώνα για το ποιος θα επιβληθεί σε ποιον.
Στο θέμα μας, εννοείται πως εφόσον ζούμε σε ένα δημοκρατικό σύστημα φιλελεύθερο, στο μέτρο το οποίο διασφαλίζονται συνταγματικά τα ατομικά μας δικαιώματα, έχουν όλοι δικαίωμα οι επιλογές τους να είναι όντως προσωπικές, χωρίς να έχουν την υποχρέωση να υπακούσουν σε ανυπόστατους κανόνες ή κοινωνικές αντιλήψεις. Ο καθένας κάνει αυτό που νιώθει ο ίδιος σωστό, είτε αυτό έχει να κάνει με την πίστη στο Θεό, είτε έχει να κάνει με την έκτρωση, είτε έχει να κάνει με το πως ντύνεται και εκφράζει τον εαυτό του, είτε έχει να κάνει με τη σεξουαλικότητά του. Έχουμε χειραφετειθεί εδώ και χρόνια και από την εκκλησία και από τον μονάρχη, δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να ακολουθήσει κάποια συγκεκριμένη θρησκεία ή κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία, αλλά είναι είναι ελεύθερος να αναπτύξει μόνος τα προσωπικά του πιστεύω.
Κανείς δε μπορεί να σου επιβάλλει αυτό που πιστεύει, όσο σωστό και αν νομίζει ότι είναι. Γιατί επιμένουμε να επεμβαίνουμε ο ένας στην ηθική και τα πιστεύω του άλλου;
Και δε μιλώ μόνο γι’ αυτούς που ανήρτησαν την αφίσα, αλλά κυρίως γι΄αυτούς που δε δέχονται την άποψη αυτών που είναι κατά της άμβλωσης, οι οποίοι εφόσον συναισθάνονται και κατανοούν μια γυναίκα που επιλέγει την έκτρωση, οφείλουν να συναισθάνονται και να κατανοούν και τον άνθρωπο που θα έχει άλλες αντιλήψεις και βάζει το έμβρυο στην εξίσωση. Ο αντίλογος λοιπόν έχει να κάνει με την πλευρά του αγέννητου μωρού και όχι μόνο με την πλευρά της γυναίκας. Σε όλα τα θέματα υπάρχουν πολλές όψεις και ενώ θα συμφωνήσουμε πως μια γυναίκα έχει δικαίωμα στην άμβλωση, πρέπει να σκεφτούμε πρώτον τα κίνητρα αυτής της επιλογής, πριν την καταδικάσουμε ή πριν τη δικαιολογήσουμε, αλλά και τις προσωπικές απόψεις και πιστεύω που έχει η μεν πλευρά και η δε.
Αν θέλουμε να προσεγγίσουμε σωστά ένα θέμα, δεν καταδικάζουμε καμία από τις δύο απόψεις, ούτε απογειώνουμε καμιά.
Η προσωπική μου άποψη είναι δική μου, είτε είμαι βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος και πιστεύω ότι το έμβρυο έχει ψυχή και δεν έχει η μητέρα δικαίωμα να του στερήσει τη ζωή του, είτε είμαι απόλυτα φιλελεύθερος και πιστεύω ότι η γυναίκα και μόνο έχει λόγο στην απόφαση αυτή, γιατί ιατρικά δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα άνθρωπος, είτε είμαι κάπου στη μέση. Η μόνη αλήθεια είναι ότι το πώς θα το αντιμετωπίσει η κάθε γυναίκα είναι θέμα δικής της ηθικής και αντίληψης. Αν βρεθώ στην ανάλογη θέση, θα το σκεφτώ για τον εαυτό μου. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και τις επιλογές του.
Δε θα έρθει κανένας Μεσαίωνας επειδή μια αφίσα προέβαλε επιχειρήματα κατά των αμβλώσεων, ή υπέρ του Χριστού. Ούτε λόγω του πλουραλισμού των απόψεων και της εύκολης δημόσιας συζήτησης. Μεσαίωνας θα έρθει επειδή αρχίζουμε και στήνουμε στον τοίχο όποιον έχει αντίθετη άποψη από αυτή του “trend” που κυκλοφορεί, χωρίς να τον ακούμε, ή επειδή σπέρνουμε μίσος σε οτιδήποτε συγκρούεται με τα δικά μας πιστεύω, ή επειδή αντί να μιλάμε, χαρακτηρίζουμε και αντί να επιχειρηματολογούμε, κοροϊδεύουμε.
