Όσο μεγαλώνουμε, καταλαβαίνουμε νομίζω όλοι μας ολοένα και περισσότερο τη δυσκολία των ανθρώπινων σχέσεων. Άνθρωποι φεύγουν, άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας, κάποιοι θα μείνουν στην επιφάνεια, κάποιοι θα δουν το βάθος μας, άλλοι θα θέλουν το καλό και άλλοι το κακό μας. Όλα όμως συγκλίνουν στο πως εσύ θα τους αντιμετωπίσεις και πόσο εσύ θα θέλεις να επηρεαστείς από αυτούς.
Βλέπω ότι στην εποχή μας, οι άνθρωποι επηρεάζονται από πολύ μέχρι σε σημείο ψυχιάτρου, στο πως θα πρέπει να προβάλλουν τον εαυτό τους, για να φανούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο στους άλλους και ότι αναλώνονται πολύ στις ψηφιακές κοινωνικές τους σχέσεις περνώντας τα όρια του φυσιολογικού.
Συχνό φαινόμενο επίσης είναι να μην αποδεχόμαστε τα όρια και τις αντιλήψεις του διπλανού μας. Αυτό που είναι φυσιολογικό για σένα, είναι υπερβολικό για κάποιον άλλο, ή ελλειπές για έναν τρίτο. Οι αντιλήψεις μας για το τι είναι φυσιολογικό στην κοινωνική συμπεριφορά μας, εννοείται ότι δε συμβαδίζουν πάντα. Το θέμα είναι απλά να ξέρει ο καθένας τα όρια του και να είναι οκ μ’ αυτά, αλλά κυρίως να είναι οκ και με τα όρια των άλλων. Έτσι δε θα δημιουργούνται πολλά από τα προβλήματα που βλέπουμε καθημερινά μεταξύ ανθρώπων.
Και για να εξηγήσω καλύτερα όλη αυτή μου τη σκέψη, θέλω να μοιραστώ εδώ πέντε (δικές μου) αλήθειες για τις ανθρώπινες σχέσεις:
Είναι εντάξει να μην είμαστε όλοι για όλους και να μην ταιριάζουμε όλοι μεταξύ μας.
Ναι, οι επιφανειακές σχέσεις είναι εύκολες και μπορεί να περνάς πολύ καλά με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, αλλά όταν έρχεται η στιγμή που θέλεις να επενδύσεις συναισθηματικά, είτε σε κάποια φιλία, είτε σε κάποια σχέση είναι δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο που θα σε καταλαβαίνει καλά. Και λέω καλά γιατί δεν πιστεύω στο απόλυτα. Απόλυτα μπορείς μόνο εσύ να καταλάβεις τον εαυτό σου και μόνο εσύ είσαι αυτός που θα πρέπει να σε καθοδηγείς.
Όλοι οι άνθρωποι μας αφήνουν κάτι.
Είτε η εμπειρία μας μαζί τους ήταν καλή, είτε κακή, όλοι οι άνθρωποι είναι ένα μάθημα, που πρέπει να κρατάμε και να πηγαίνουμε παρακάτω, μαθαίνοντας από αυτό. Δεν είναι ωραίο ούτε να κρίνουμε κάποιον που πέρασε από τη ζωή μας γιατί είναι σαν να κρίνουμε τον εαυτό μας. Τη δεδομένη στιγμή που ήμασταν μ’ αυτούς τους ανθρώπους ήμασταν αλλιώς. Τώρα είμαστε αλλιώς, θέλουμε κάτι διαφορετικό από τη ζωή μας. Εξελισσόμενοι, αφήνουμε πάντα πίσω τον παλιό μας εαυτό. Κάθε μέρα μαθαίνουμε και κάτι καινούριο. Ας αγαπήσουμε και ας αποδεχτούμε τις συμπεριφορές και τις επιλογές του παρελθόντος μας. Πάντα υπάρχει περιθώριο “λάθους” στις επιλογές που κάνουμε και δε θα είμαστε ποτέ μα ποτέ απολύτως σωστοί. Τουλάχιστον ας μαθαίνουμε από αυτό.
Οι άνθρωποι θα σου συμπεριφερθούν, όπως εσύ τους έδωσες το δικαίωμα να σου συμπεριφερθούν.
Η δική σου συμπεριφορά είναι που θέτει τα όρια και δίνει στον άλλο να καταλάβει ως που τον παίρνει να συμπεριφερθεί μαζί σου. Είναι ο νόμος του ότι δίνεις παίρνεις. Πολλές φορές οι άνθρωποι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις συμπεριφορές μας, αλλά αν εσύ βάλεις ένα στοπ και ξέρεις με τη συμπεριφορά σου να κοντρολάρεις κάποιον που θα προσπαθήσει να σου κάνει κακό, θα προστατευτείς. Και είναι πολύ σημαντικό να προστατεύεις τον εαυτό σου. Όχι σε σημείο να είσαι αντικοινωνικός φυσικά, αλλά σε σημείο που δε θα μπορεί κάποιος να σου κάνει κακό. Και το δεύτερο πετυχαίνεται κυρίως όταν εσύ είσαι καλά με εσένα.
Να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους που αξίζουν να είναι στη ζωή σου και κοντά σου, από αυτούς που δε τους ενδιαφέρει η ύπαρξη σου.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μας, που μπαινοβγαίνουν καθημερινά στη ζωή μας. Εμείς επιλέγουμε ποιοι μένουν και ποιοι φεύγουν στην ουσία. Δε θα μείνει κανείς με το έτσι θέλω. Γι’ αυτό μάθε να κρίνεις ποιος πραγματικά αξίζει να είναι εκεί και δούλεψε για αυτές τις σχέσεις. Όλα στη ζωή θέλουν δουλειά πολύ, πόσο μάλλον η σχέση σου με κάποιον άνθρωπο. Και αν δε το κάνεις αυτό, θα φεύγουν τότε οι άνθρωποι με το “έτσι θέλω” και θα πληγώνεσαι. Γι’αυτό να ενδιαφέρεσαι για τους ανθρώπους σου και να τους νιώθεις, να μπαίνεις στη θέση τους. Μην απαιτείς μόνο, να δίνεις. Τότε θα καταλάβεις την αξία του τι σημαίνει να έχεις δίπλα σου ουσιαστικούς ανθρώπους και όχι ανθρώπους να είχαμε να λέγαμε, αυτοί που υπάρχουν μόνο για να υπάρχουν, οι “γλάστρες”της ζωής σου.
Άκου προσεκτικά και τις πράξεις και τα λόγια.
Οι άνθρωποι μιλάνε πολύ, κάνουν λίγα. Να ακούς αυτά που λένε, αλλά κυρίως μην παραβλέπεις τις πράξεις τους. Είναι οι πραγματικές υποσυνείδητες και μη σκέψεις τους, που εφαρμόζουν στη ζωή τους. Πολλά λέμε, πολλά σκεφτόμαστε αλλά μόνο αυτά που πραγματικά θέλουμε κάνουμε στην πράξη. Όπως και εσύ αν θέλεις κάτι, θα κάνεις τα αδύνατα δυνατά να συμβεί, έτσι και ο κάθε άνθρωπος θα προσπαθήσει με πράξεις για να πετύχει αυτό που θέλει. Και τα λόγια όμως έχουν τη βαρύτητα τους. Είναι ο τρόπος που εκφράζουμε το μέσα μας, αυτά που δίνουν περιθώριο στους άλλους να μπουν για λίγο στο μυαλό μας. Μάθε να ξεχωρίζεις πότε πραγματικά είναι αληθινά. Περίπλοκο δίπολο τα λόγια και οι πράξεις, και τα δύο μπορεί να είναι εξίσσου αληθινά, αλλά και εξίσσου αψυχολόγητα.
Η ομορφιά των ανθρώπινων σχέσεων, βρίσκεται στο “δίπλα”. Είμαι δίπλα σου, είσαι δίπλα μου. Σε τίποτα περίπλοκο. Σ’ αυτό το απλό “είμαι δίπλα σου”, πρέπει να εστιάζουμε. Γιατί η ευτυχία μας, εξαρτάται από το ποια οπτική βλέπουμε εμείς τα πράγματα. Είναι τρόπος ζωής και όχι κατάσταση. Αγαπήστε, εκτιμήστε, σεβαστείτε. Πάντα ο ένας δίπλα στον άλλο, όχι απέναντι. Τόσο απλά.
