Η καπετάνισσα Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, είναι μία από τις σημαντικότερες ηρωίδες της ελληνικής επανάστασης. Είχε καταγωγή από την ‘Υδρα, ενώ γεννήθηκε μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου 1771, όταν η μητέρα της Σκεύω, επισκέφτηκε τον σύζυγό της, Σταυριανό Πινότση, στα τελευταία του. Είχε φυλακιστεί από τους Οθωμανούς για τη συμμετοχή του στα Ορλωφικά (1769-1770).
Η ζωή της ήταν απίστευτα περιπετειώδης. Η Μπουμπουλίνα ήρθε στη ζωή μέσα στη σκλαβιά, αλλά αγωνίστηκε όσο λίγες γυναίκες στην ιστορία, για την πατρίδα της.
Μετά το θάνατο του πατέρα της, μητέρα και κόρη επέστρεψαν στην Ύδρα. Τέσσερα χρόνια μετά, η μητέρα της παντρεύτηκε έναν καπετάνιο στις Σπέτσες. Από το γάμο αυτό η Μπουμπουλίνα απέκτησε οχτώ ετεροθαλή αδέρφια. Στο αρχοντικό νησί που μετακόμισαν, η ζωηρή και ατίθαση Λασκαρίνα τρελαινόταν για τη θάλασσα και τις ναυτικές ιστορίες. Μεγαλώνοντας, μελέτησε τα γραπτά και τις ιδέες του Ρήγα Βελεστινλή (Φεραίου), ιδιαίτερα για το “Θούριο”, για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία.
Παντρεύτηκε δυο φορές, στην ηλικία των 17 με τον Σπετσιώτη Δημήτριο Γιάννουζα και στην ηλικία των 30 ετών με τον Σπετσιώτη πλοιοκτήτη και πλοίαρχο Δημήτριο Μπούμπουλη. Απέκτησε εφτά παιδιά, αλλά ως τα 40 της ήταν δύο φορές χήρα. Κληρονόμησε, ωστόσο, μια τεράστια περιουσία, την οποία ξόδεψε εξ ολοκλήρου για να αγοράσει καράβια και εξοπλισμό για την Ελληνική Επανάσταση.
Η Μπουμπουλίνα δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Οργανώθηκε και κατάφερε όχι μόνο να διατηρήσει την περουσία, αλλά ναυπήγησε και τρία καράβια. Το πιο αξιόμαχο το ονόμασε “Αγαμένων”, το έκανε ναυαρχίδα της, ενώ υπήρξε το πρώτο πολεμικό πλοίο της επανάστασης. ο όνομα αυτό το έδωσε στη ναυαρχίδα της από τον ομηρικό βασιλιά των Μυκηνών, τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό των Ελλήνων στον Τρωικό πόλεμο. Αυτό δείχνει πόσο τιμούσε η Μπουμπουλίνα την ελληνική ιστορική της κληρονομιά και τι συμβόλιζε το όνομα του πλοίου της.
Το 1816 η Οθωμανική Αυτοκρατορία θέλησε να κατασχέσει την περιουσία της με τη δικαιολογία ότι τα πλοία του δεύτερου άντρα της, συμμετείχαν με τον ρωσικό στόλο στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο, μετά απὀ καταγγελίες συγγενών της, που ζήλευαν την περιουσία της. Έτσι η Μπουμπουλίνα πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να συναντήσει το Φιλέλληνα Ρώσο πρέσβη Στρογκόνωφ και ζήτησε να την προστατέψει, επικαλούμενη τις υπηρεσίες του συζύγου της στον ρωσικό στόλο και το γεγονός ότι τα πλοία της είχαν τότε ρωσική σημαία. Εκείνος την έστειλε στην Κριμαία, σε ένα κτήμα που της δόθηκε από τον Τσάρο Αλέξανδρο Α’. Πριν πάει όμως εκεί συνάντησε τη μητέρα του Σουλτάνου, η οποία εντυπωσιάστηκε από τον χαρακτήρα της Μπουμπουλίνας και έπεισε τον γιο της να υπογράψει φιρμάνι, με το οποίο δεν θα άγγιζε την περιουσία της . Τελικά η Μπουμπουλίνα έμεινε τρεις μήνες στην Κριμαία, μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα και μετά γύρισε στις Σπέτσες.
Η Μπουμπουλίνα, είχε γίνει ήδη μέλος της Φιλικής Εταιρείας στην Κωνσταντινούπολη. Ήθελε να συμμετέχει στην προετοιμασία της ελληνικής επανάστασης, ενώ ήταν η μόνη γυναίκα που μυήθηκε σε αυτή, στον κατώτερο βαθμό μύησης αφού οι γυναίκες δεν γίνονταν δεκτές. Όταν γυρνούσε στις Σπέτσες, αγόραζε μυστικά όπλα και πολεμοφόδια από τα ξένα λιμάνια, τα οποία μετά έκρυψε στο σπίτι της.
Αρχές Απριλίου του 1821 σαλπάρει η Μπουμπουλίνα και αρχίζει την πολιορκία της και στο Ναύπλιο και στο Άργος. Στιγμή δεν σταματάει να εμψυχώνει τους πολεμιστές της. Ορμάει και η ίδια στις μάχες. Ο γιος της ο Γιάννος, σκοτώνεται στη μάχη. Η ίδια φέρεται να έχει πει “Έχασα τον γιο μου, αλλά ελευθερώθηκε το Άργος”. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασίας, στην πολιορκία και την άλωση του Ναυπλίου και της Τριπόλεως
Αφού έπεσε το Ναύπλιο, από το 1822 εώς το 1824 εγκαταστάθηκε εκεί, οπού και ήταν η έδρα της προσωρινής κυβέρνησης. εκδιώχτηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, όταν πήρε το μέρος του φυλακισμένου Κολοκοτρώνη, με τον οποίο ήταν συμπέθεροι. Οι κυβερνητικοί σκότωσαν τον Πανό Κολοκοτρώνη, τον γαμπρό της και της πήραν το κομμάτι γης που της είχαν δώσει για τις υπηρεσίες της στον Αγώνα.
Στις 22 Μαΐου 1825 έπεσε νεκρή, από σφαίρα. Δεν έχει διευκρινιστεί αν ο θάνατος της ήταν τυχαίος ή δολοφονία. Τα οστά της εναποτέθηκαν στον ιδιόκτητο ναΐσκο του Αγίου Ιωάννου.
Έτσι η Μπουμπουλίνα, η οποία αφιέρωσε όλη της τη ζωή για την απελευθέρωση του έθνους της, της Ελλάδας μας, σκοτώθηκε άδοξα σε μια συμπλοκή. Οι Ρώσοι μετά τον θάνατό της, της απένειμαν τον τίτλο της «Ναυάρχου», έναν τίτλο με παγκόσμια μοναδικότητα για γυναικεία μορφή.
#200χρόνιαΕλλάδα
